ခရီးနီး၍မသိပါ

(၁)ေဟ့ေကာင္ေတြ ေဟ့ေကာင္ေတြ ဟာ ဒီေကာင္ေတြငါေခၚေနတာကို ဘာလိုိ႕႕လွည္႕မၾကည္႕တာပါလိမ့္ က်ေတာ္စိတ္တုိသြားသည္။သူတုိ႕ေတြ က်ေတာ္ေခၚေနတာက္ိုဂ၈ုမစုိက္ပဲနွင္ သူတို႕ေတြူက ျမစ္ကမ္းပါးဘက္ကိုစိတ္၀င္တစားၿကည္္႕ေနၿကသည္။ သူတို႕ေတြဘာကိုၾကည္႕ေနတာပါလိမ့္က်ေတာ္လည္းစိတ္၀င္စားၾကည္႕လိုက္ေတာ့ အလို ျမစ္ကမ္းပါမွာလူေတြစုၿပံဳျပီး ျမစ္ထဲကိုေငးေနျကတယ္ ရင္ဘက္ကို လက္နွင့္ဖိတဲ့သူကဖိိလို႕ေပါ့့။အဲဒီအခ်ိန္မွာ ပန္ပန္ရဲ႕ စိုးရိမ္တၾကးီေအာ္လိုက္သံကို ၾကားလိုက္ရတယ္။ "ဟဲ့ေကာငး္ ဘယ္္ရာက္သြားလဲ ေကာင္းဘယ္ေရာက္သြားတာလညး္" ဟင္ဒီေကာင္ေတြဘာေတြျဖစ္ေနလဲမသိပါဘူးငါ့ကိုေတာင္မျမင္ျကဘူးလားမသိဘူး။ ဟား ဟား ဟား..... ဘာလိုိ႕မျမင္တာလဲမသိဘူးေနာ္"ေဟ့ ငါဒီမွာေလ နင္တို႕ကလညး္ ကန္းေနလားဟဲ့ငါဒီမွာေလ " က်ေတာ သူတို႕ကိုေအာ္ရလြန္းလို႕အာေခါင္ေတြလညး္နာလာသည္။သူတုိ႕ကေတာ့ မၾကားၾကေသးေပ။ သူငယ္ခ်င္းေတြအားလံုးက က်ေတာ္နာမည္ကို သာေအာ္ေခၚျပီ ျမစ္ကမး္ပါးကို ေျပးသြားၾကျပီ က်ေတာ္လညး္ သူတိို႕ေနာ္ကကူေနလိုက္ရေတာ့တာေပါ့။ ျမစ္ကမး္ပါးကိုေရာက္ေတာ့ သူတိို႕ေတြကအနားကလူတစ္ေယာက္ကို ေမးေနျကတယ္ "ဦးေလး ဒါဘာလုပ္ေနတာလဲဟင္"ညိမး္ရဲ႕ေမးလုိက္တဲ့အသံပါ။ေနာက္ျပီးသူကပဲ ဆက္ျပီးေတာ့ "ဟို ဟိုေလ ဦးေလး ဒီနာ းမွာေလ အရပ္ရွည္ ရွည္နဲ႕ ေဘာင္းဘီ အနက္ အကၤ်ီအျဖဴ၀တ္ထားတ့ဲံေကာင္ေလးကိုမေတြံမိဘူးလားဟင္" သူကအဲလိုေမးလိုက္ေတာ့ အဲဒီဦးေလးၾကီးက "သူတို႕ ကသမီးတို႕နဲ႕ဘယ္လိုေတာ့လို႕လညး္"ေလးေလးနက္နက္ေမးလိုက္သံပါ။ "သူကက်ေတ္တို႕သူငယ္ခ်င္းပါ ခင္ဗ် "ကိုရဲကေျဖလိုက္ျခင္းပင္။" ေအး မင္းတို႕သူငယ္ခ်ငး္ေရနစ္ေနလို႕ ဟုိမွာသြားဆယ္ေနၾကတယ္ေလမျမင္ဘူးလား ဟင္ "ဘယ္လို ငါကေရနစ္တယ္ မဟုတ္တာ ငါကဒီမွာေလ ဘာလို႕ေရနစ္ရမွာ လဲ "ဟိတ္ေကာင္ေတြ ညိမး္ ငါဒီမွာေလ ငါကဘာလို႕ေရနစ္ရမွာလဲ မဟုတ္ဘူးငါ ေရမနစ္ဘူး နင္တို႕ကိုအဲဒီလူၾကီးးညာေနတာမအယံု ၾကပါနဲ႕ငါဒီမွာေလဟာ " ငါနဲ႕ပန္ပန္ ေရေဆာ့ေနၾကရင္းနဲ႕ ပန္ပန္ပေရဆာလို႕ေရသြား ေသာက္တယ္။ငါကသူျပန္မလာတာ ၾကာေနလို႕ အေနာက္ကေနလိုက္သြားတယ္ ေနာက္ သူူတုိ႕နာ္းကို ေရာက္ေတာ့သူတုို႕ကငါေခၚတာကို မၾကားၾကဘူးေလ ။အဲဒါကို ငါကဘာလို႕ေရနစ္တယ္လို႕ေျပာရတာလဲ။ ဒီလိုနဲ႕ သူတို႕ေတြအားလံုး ျမစ္ထဲကို ရင္တမမ နွင့္ ေစာင့္ၾကည္႕ေနၾကတယ္။ေတာ္ေတာ္ၾကာေနျပီ သြားဆယ္တယ္ဆိုတဲ့လူေတြလည္း ျပန္တက္လာလိုက္ျပန္ငုပ္လိုက္နဲ႕ ေပါ့။ျမစ္ကမး္မွာဆိုေတာ့ ရွာရတာေတာ့သက္သာ တယ္ထင္ပါရဲ႕ (2 )နာရီေလာက္ ၾကာေတာ့ သူတို႕ေတြ လူတစ္ယာက္ုိကို ထမး္ၿပီး ကမး္ေပၚတက္လာၾကတယ္။ ၾကည္႕ထား ၾက ငါမဟုတ္ပါဘူးဆိုတာကို အလကား ရွာ ျကံျပီး စိတ္ပူေနတယ္။ ေဟာ ကမး္ေပၚကိုေရာက္လာျပီ ေသခ်ာ ၾကည္႕ ၾကည္႕ ရမယ္ ဘယ္သူမွန္းမသိတဲ့လူကိုေတာ့ ငါလို႕ထင္ျပီး သူငယ္ခ်င္းေတြ စိတ္ပူေနမွာကိုေတာ့မလိုလား ဘူး။က်ေတာ္ ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည္႕လိုက္တယ္ ဟင္ က်ေတာ္ မ်က္စိေတြ ပ်ာေ၀သြားတယ္။သူသူ က ကူ်ေတာ္ပါလား ဒါ ဒါ ဆိုရင္ က်ေတာ္က ..........................။ (၂) " ေဟ့ ေကာင္း သန္ဘက္ခါ ငါ့့ေမြးေန႕ေနာ္ " သူငယ္ခ်င္းမေလး ညိမး္က ေျပာလာေတာ့ က်ေတာ္ ေခါင္း ညိတ္လိုက္ သည္။ေနာက္ က်ေတာ္က ျပံဳးစိစိ နွင့္ "ေမြးေန႕ဆိုေတာ့ ဘယ္မွာ လိုက္ေကၽြး မွာလဲ ငါတို႕အားလံုးလား လက္ေဆာင္ေတာ့ မေပးနိုင္ဘူးေနာ္္ ၾကိဳေျပာထားလိုက္မယ္။ မုန္႕က ဘယ္မွာေကၽြးမွာလဲ" က်ေတာ္ စလိုက္ေတာ့္ ညိမး္က နႈတ္ခမး္စူကာ" အငတ္ေကာင္ စားဖို႕ပဲသိတယ္ လက္ေဆာင္က်ေတာ့မေပးခ်င္ဘူး ရပါတယ္ လက္ေဆာင္မေပးလဲ ကန္ပတ္လမ္းမွာ အကုန္လံုးကို လိုက္ေကၽြးမွာပါ။" "အင္း ကတိေနာ္ ငါကစတာပါ ဟကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းပဲလက္ေဆာင္ေတာ့ ေပးရမွာေပါ့"ဒီလိုနဲ႕သူ႕ကိုနႈတ္ဆက္ျပီး က်ေတာ္ အေဆာင္ကိုျပန္လာ လိုက္တယ္ ေက်ာင္း ကျပန္လာတာမို႕ ပင္ပန္း လြန္းတာ ေၾကာင့္ အိပ္ပစ္လိုက္တယ္။အိပ္ လို႕ေပ်ာ္လု ေပ်ာ္ ခင္ေလးမွာပဲ အေမ့ရဲ႕စကားသံေလးကနားထဲကို ၀င္လာတယ္ ။ "သား ေရေတြ ဘာေတြ သြားမကူးနဲ႕ေနာ္"ဒါက အဆန္းမဟုတ္ေတာ့ပါ။အေမကအျမဲတမး္ ေက်ာင္းတက္သြားရင္ပဲ ျဖစ္္ ျဖစ္ အျပင္ကို သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ လည္ရင္ပဲျဖစ္ျဖစ္ မွာေနျကစကားေလ။ဒါနဲ႕က်ေတာ္ိလညး္ဒီစကားကို ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ပဲသေဘာထားလိုက္တယ္။ ေနာက္ေန႕မနက္ ေကသီကေက်ာင္းသြားဖို႕လာေခၚတယ္ ထူးထူးဆန္းဆန္းပါလား သူကေက်ားင္း သြား ဖို႕ေတြဘာေတြ လာေခၚလို႕ပါလား။ ဒါနဲ႕သူငယ္ခ်င္းေတြ ေက်ာင္းသြား ျကတယ္ ေန႕လည္ပိုင္းမွာ ေကသီတို႕အေဆာင္ကိုသြားျပီးေတာ့ ေကသီကို ညိမး္ အတြကလက္ေဆာင္ သြား၀ယ္ဖို႕သြားေခၚေတာ့ ေကသီက "ဟဲ့နင္ကလဲ လက္ေဆာင္ေပးဖို႕ဆိုတာလြယ္တယ္မွတ္ေနလား သူက ပိုက္ဆံ ရွိတဲ႕လူဟ နင္ နဲ႕ငါက ဘယ္ေလာက္ တန္ဖိုးရွိတဲ့လက္ေဆာင္ကိုေပးနိုင္မွာလဲ ဟာ" သူကညိႈးငယ္စြာနွင့္ ဆိုေတာ့ က်ေတာ္လညး္ "နင္ကလည္း ဟာ ဘာ ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အမွတ္ တရဆိုတာက တန္ဖိုး နည္းတာမ်ားတာနဲ႕မဆိုင္ပါဘူးဟာ။ငါလညး္ ငါေပးနိုင္သေလာက္ကို ၀ယ္ေပးမယ္ နင္လည္း နင္ေပးနိုင္သေလာက္ကို ၀ယ္ေပးေပါ့ဟ မဟုတ္ဘူးလား။" က်ေတာ္အားေပးလိုက္ေတာ့မွ ေကသီက မ်က္နွာ ျပန္ပီး ျပံဳးျပံဳး၇ႊင္ရႊင္ နွင္ ့ ျဖစ္လာျပီး"ဒါ ဆို ရင္ဘယ္မွာ သြားေရြး ၾကမလဲဟင္"အင္း ဒို္င္း မြန္းမွာပဲ သြား ၀ယ္ၾကတာေပါ့" ဒီလို နဲ႕ ေကသီနွင့္ က်ေတာ္တို႕ ဒိုင္းမြန္း ပလ ာဇာမွာလက္ေဆာင္ေရြးလိုက္ၾကတယ္ ။ေနာက္ေန႕မနက္ ၾကရင္ သူငယ္ခ်င္းေလးကို လက္ေဆာင္ေပး ဖို႕ သူငယ္ခ်င္းေလး ေကၽြးတဲ့အခါမွာ ဘာ ေတြမွာစားၾကမယ္ ဆိုတာေတြက္ုိ စိတ္ကူ ယဥ္ျပီး တညတာကုန္ဆံုးေစခဲ့တယ္ေလ။ (၃) ေမြးေန႕မနက္ မနက္ေစာေစာထျပီးေရမိုးခ်ိုုုဳး ျပီး သူငယ္ခ်င္း ညိမ္း ဆီက္ုိ ဖုန္းဆက္ေတာ့္ ၉ နာရီ မွာ ပန္ပန္တို႕အေဆာင္မွာ ဆံုၾကမယ္တဲ့ အဲဒါနဲ႕ ပဲ ညိမး္အတြက္ေမြးေန႕လက္ေဆာင္ ကဗ်ာေလး တစ္ပုဒ္ကို ေရးလုိက္တယ္။ကဗ်ာေလး က............... သူငယ္ခ်င္းညိမး္္အတြက္ ကဗ်ာ တစ္ပုဒ္ တို႕သူငယ္ခ်င္းေတြ အေ၀းသင္ဆိုတဲ့ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးမွာဆံုေတြ႕ခဲ့ၾကတယ္ ေပ်ာ္ ရႊင္မႈေတြနွင့္ အတူ ေပါ ၀မး္နည္း မႈေတြ ေၾကကြဲမႈေတြက္ို ေ၀မွ်ခံစာ းရင္းနဲ႕ေပါ့ တစ္ေန႕ခြဲရမည္္မွာ ေသခ်ာ ေနလညး္ သဘာ၀တရားကို လ်စ္လ်ဴရႈ လို႕ေပ်ာ္ေနလိုက္ၾကတယ္။ တစ္ေန႕မွာမ်ား ေ၀းကြာခဲ့ရင္ သူငယ္ ခ်င္းက ျပံဳးေနမွာလား မုန္းမွာလာ မုန္းမည္ၾကံေသာ္ ....... တို႕သူငယ္ခ်င္းေတြ အတူ သြားခဲ့ ၾကပံု အတူစားပံုက္ုိျပန္ျမင္ေယာင္၍ၾကည္႕ပါေလ။ ထိုကဗ်ာေလးကိုေရးျပီးေနာ္ကက်ေတာ္လညး္ ပန္ပန္တို႕အေဆာင္ ္ကို သြား ညိမး္တို႕ေတြ ကိုရဲတို႕ေတြကို ေစာင့္ ၾက ေနာက္ သူတို႕ေတြလာ မွ ကန္ပတ္လမး္က စားေသာက္ဆိုင္ေလးမွာ စာ းၾကေသာက္ ၾကနွင့္ ညိမး္ ၏ အမက ဘာစိတ္ကူးေပါက္သည္မသိ "ငါတို႕ဘယ္သြားၾကမလဲ ဟင္" အားလံုးကစဥး္စားေနၾကသည္ ။အစကအစီစဥ္တြင္ ဘယ္မွ သြားဖိုိ႕မပါ ေခ် သူငယ္ခ်ငိ္းေတြ စားၾကမည္ ျပီးလွ်င္ ကိုယ့္အေဆာင္ကိုယ္ျပန္ျပီးစာက်က္ ၾကမည္။ထိုကဲ့သို႕ေတြးထားၾကသည္ ပင္။က်ေတာ္တို႕ေတြစဥ္း စားေနခို္က္ ကိုရဲက "ငါတို႕အငး္၀သြားမလား "အငး္၀ အင္း ၀ "က်ေတာ္စိတ္၀င္စား၍တီးတိုးေရရြတ္ိလိုက္သည္။ "ေအး ဟုတ္တယ္ အင္း ၀ဆိုရင္ငါလညး္ စိတ္၀င္စားတယ္ သြားရေအာင္ ဟာ" က်ေတာ္ ေျပာေတာ့ ေကသီက"ဟာနင္ကလဲ အင္း၀မွာဘာရွိလို႕တုန္း ဟ" က်ေတာ္က တံုး ရန္ေကာ ဆိုေသာအၾကည္႕နွင့္ ေကသီ ကိုၾကည္႕ျပီး "နင္ကလညး္ အဲဒီမွာ နန္းမေတာ္မယ္နု အုတ္ ေက်ာင္းရွိတယ္ေလဟာ"က်ေတာ္ေျပာေတာ့ ညိိမ္းညိမ္းနွင့္ သူ႕အမက ဟုတ္တယ္ေကသီရ အဲဒီမွာအုုတ္ေက်ာင္း တင္မကဘူး ဗား ကရာေက်ာင္းတိုက္ ၾ႔ကီးရယ္ေနာက္ အင္း၀ခံတပ္လည္း ရွိတယ္ေလ" "ဟုတ္တယ္ သြားၾကမယ္မဟုတ္လား" က်ေတာ္ကစကားစလိုက္ေတာ့ အား လံုးက သေဘာတူူညီ ၾကသည္။သည္လိုနွင့္က်ေတာ္တို႕သူငယ္ခ်င္းတစု အင္း၀ကို ထြက္လာ ၾကသည္။ (၄) အင္း ၀ ဒီလိုနွင့္ ဆိုင္ကယ္ကိုယ္စီ စီးကာ အင္း ၀သို႕ သူငယ္ ခ်င္းတစ္စု ေပ်ာ္ရႊင္စြာ နွင့္ပင္ အင္း၀ခရီးကို စတင္ ၾကေလသည္။အင္း ၀ျမီဳ႕အ၀င္မွ နန္း မေတာ္ မယ္နု အုတ္ေက်ာင္း္သို႕ ဆိုင္ကယ္နွင့္ေတာ္ေတာ္ သြားရသည္။ နန္းမေတာ္ မယ္နု အုတ္ေက်ာင္း အေရာက္တြင္ သူငယ္ခ်င္းေတြ အားလံုးကဆိုင္ကယ္ မ်ားကို မအပ္ေတာ့ ဘဲနွင့္ ေက်ာင္း ၏ တံတိုင္း နားထိစီးလာေတာ့ ကေလး နွစ္ေယာက္သးုံေယာက္ေလာက္ က "ေဟ့့လူေတြ ဆိိုင္ကယ္ အပ္ခဲ့ေ လ ဘာလုပ္တာလဲ"ဆိုၿပီး ၀ိုင္း ေအာ္ ၾကေတာ့ က်ေတာ္တို႕ထဲက ကိုဟိန္း က "ဟာ ငါတို႕လာေနၾကပါ ဒီေနရာမွာ ဆိုင္ ကယ္အပ္စရာမွမလိုတာ ကို မအပ္ဘူးကြာ "ဆိုၿပီး အုတ္ေက်ာင္း ထဲကို သူငယ္ခ်င္းေတြအကုန္ လိုက္ေလ့လာ ၾကတယ္။နိုင္ငံျခားသား ဧည္႕သည္ေတြ ေတြ႕လွ်င္နႈတ္ဆက္ ၾက ဓါတ္ပံုေတြ ရိုက္ၾကနွင့့္ အားရမွ ျပန္ထြက္လာ ခဲ့ၾကသည္။အျပင္ေရာက္လို႕ဆိုင္ကယ္ေတြကိုစီးမယ္လုပ္ေတာ့္ ကိုရဲက"ေဟ့ေကာင္ေတြဆိုင္ကယ္ေတြကို စစ္ၾကည္႕အံုး ဟုိ သေူကာင့္ သာ းေတြက ဆီဘားေတြကိုူပိတ္ထားတယ္။"ဆုိေတာ့့က်ေတာ္တတို႕ေတြလည္း ဆိုင္ကယ္ေတြကို စစ္ ဆီဘားပိတ္ထားတာ္ေတြကို ျပန္စစ္ ျပီး ဗားကရာေက်ာင္း တုိက္ ဖက္ ထြက္လာခဲ့ၾကတယ္။ မိုိးဒဏ္ေၾကာင့္မို႕ထင္၏ ဗားကရာေက်ာင္းတိုက္ ကို သြားရာ လမ္းမွာ ရံႊ႕ ႏႊံေတြ ထူေနတာမို႕ဆိုင္ကယ္ကစီး၍မရေခ် ဒါနွင့္ က်ေတာ္တုိ႕လညး္ထိန္း စီး ၾကေပမယ့္ က်ေတာ္ဆိုင္ ကယ္က လမ္းေဘး သို႕ေခ်ာ္ က် ျပီး ကန္ေဘာင္ ေအာက္ သုိ႕ျပဳတ္က်သြားတာမိုိ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြအား လံုးက ၀ိုင္းမိျပီး ကမ္း ေပၚကို တင္လိုက္ၾကတယ္။ဒီလိုနွင့္ေရွ႕ဆက္ရမွာကို စိတ္မခ်တာနွင့္ ဗားကရာ ေက်ာငး္သို႕မသြားၾကေတာ့ ဘဲ ေနာက္ျပန္လွည္႕ကာ အင္း ၀ခံတပ္ကို ဆက္လာ ခဲ့ၾကတယ္။ ခံတပ္ ခံတပ္ ကိုေရာက္ေတာ့ အရင္ဆံုးေတြ႕ရတာက ေျမေအာက္ကို တ၀က္ေလာက္ျမဳပ္ေနျပီျဖစ္တဲ့ ခံတပ္တံတိုင္းကို စေတြ႕လိုက္ရတယ္။ေနာက္ေတာ့ ဧရာ၀တီျမစ္ဖက္ကိုမ်က္နွာမူထားတဲ့အေျမွာက္ နွစ္ခုေပါ့။သူငယ္ခ်င္းေတြ က အေျမွာက္ျကီးနားမွာ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္စၾကေနာက္ ၾက ဓါတ္ပံုေတြရိဳက္ၾကနွင့္ ေပ်ာ္ေနၾကသည္။က်ေတာ္တုိ႕ထဲက အေအးဆံုးျဖစ္တဲ့မသီရိေတာင္ အေျမွာက္ျကီးနားေရာက္ေတာ့ မေနနိုင္ဘူး ဓါတ္ပံုကိုအတင္းရိဳက္ခိုင္းေတာ့တယ္။ဒီလိုနွင့္ ညိမး္ညိမ္းရယ္ သူ႕အမရယ္ ကိုရဲ၊ကိုဟိန္း ။ဇြဲထက္နိုင္ ၊နွင့္အျခားသူငယ္ခ်င္းေတြက ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး ဖဲရိုက္က်န္ခဲ့တယ္။ က်ေတာ္နွင့္ပန္ပန္ကေတာ့ ဧရာ၀တီျမစ္ ရဲ႕ကမး္ပါးကို ထြက္လာခဲံျပီးေတာ့ စကား ေျပာရင္းေရေဆာ့ေနလိုက္ၾကတယ္။က်ေတာ္က"ျမစ္နားကိုေရာက္မွေတာ့ျမစ္ေရေလးေတာ့ ထိရမွာေပါ့ေနာ္ ပန္ပန္"လို႕ဆိုေတာ့ ပန္ပန္က "ဟုတ္ေတာ့ဟုတ္ပါတယ္ဒါေပမယ့္ငါနည္းနည္းေတာ့ေၾကာက္တယ္ဟ ဟဲ့ ဟဲ့ ေကာင္း ဟုိမွာဟိုမွာ အဲဒါဘာလဲဟင္ ေရထဲမွာေလ ခ်ိဳင့္ခြက္ေလး လည္ေနတာေလ"ပန္ပန္ကေရ၀ဲကိုလက္ညိႈးေလးထိုးျပီး စိတ္၀င္တစားေမးေနသည္။ က်ေတာ္္က" အဲဒါေရ၀ဲေလ အဲဒါေတြကၾကီးရင္လူကိုေတာင္ဆြဲနိုင္တယ္ဟ တစ္ခါတစ္ေလ ေရနစ္ရင္ ျပန္မတက္နိုင္တာ အဲဒါေတြကဆြဲထားလို႕ေလဟာ နင္ကလညး္ဒါေတာင္မျမင္ဖူးဘူးလား"ဆိုေတာ့ "ဘယ္ျမင္ဖူးမလဲဟ နင္ေျပာလို႕သိတာေက်းဇူးပဲသူငယ္ခ်င္း"လို႕ဆိုျပီး ခဏေနေတာ့ "ဟဲ့နင္ အရမး္မဆင္းနဲ႕ေလ နစ္ေနလိမ္႕မယ္ဟ "လို႕စိုးရိမ္စြာေျပာလာေသာသူငယ္ခ်င္းစကားကို က်ေတာ္ကျပံဳး ရႊင္စြာနွင့္ "နင္ကလညး္ေၾကာက္တတ္လိုက္တာမနစ္ပါဘူးဟ"က်ေတာ္က ေျပာလိုက္ေတာ့သူက"'ဒါဆိုလည္းျပီးေရာဟာ သူငယ္ခ်င္း ငါေရစာလို႕ေရသြားေသာက္အံုးမယ္ေနာ္ နင္ခဏေနခဲ့အံုး ငါျပန္ခဲ့မယ္ ေရနက္ထဲေတာ့မသြားနဲ႕ေနာ္" ပန္ပန္ထြက္သြားေတာ့ က်ေတာ္ေရျပန္ေဆာ့ ရင္းနဲ႕ တျဖည္းျဖည္းေရနက္ထဲကို အရဲစြန္႕ျပီးသြား ၾကည္႕လိုက္တယ္ ။အဲဒီအခ်ိန္မွာေျခေခ်ာ္ျပီး က်ေတာ္ေရထဲကိုလဲက်သြားေတာ့တယ္ က်ေတာ္ကိုတစံုတစ္ခုက ဆြဲေခၚသြားတယ္ေလ။ဒါေပမယ့္က်ေတာ္ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး သူငယ္ခ်င္းေတြနားကိုက်ေတာ္ျပန္သြားနိုင္တယ္ေလ။သူတို႕ကိုလည္းက်ေတာ္ျမင္ရတယ္ ေခၚလို႕လည္း ရတယ္ေလ ဒါ ဒါေပမယ့္သူတို႕က်ေတာ္ေခၚသံကိုမၾကားဘူး ဟုတ္တယ္သူတို႕မၾကားၾကပါဘူး။ဒါဘာျဖစ္လို႕လဲ ဟင္ ။အခု အခုလည္းေရထဲကဆယ္လာတာက က်ေတာ္တဲ့ေလ က်ေတာ္ဘာလုပ္ရမလဲ။ တျဖည္းျဖည္းနွင့္ က်ေတာ္ခႏၶာကိုယ္က ေပါ့ပါးလာျပီးေလထဲကိုေရာက္သြားေတာ့တယ္။ေလထဲမွာလညး္ က်ေတာ္လို လူေတြအမ်ားၾကီးပါလား က်ေတာ္အံ့ၾသစြာနွင့္ သူတို႕ကို ေငးၾကည့္ေနမိတယ္။က်ေတာ္သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕ ငိုသံေတြကလညး္ က်ေတာ္နာ းထဲ ကို ပဲ့တင္ထပ္ေအာင္၀င္လာတယ္။မသီရိေျပာလိုက္တဲ့စကားသံေလးကို က်ေတာ္ေနာက္ဆံုးၾကားလိုက္ရတယ္ သူက " ေကာင္း အသက္မရွိေတာ့ဘူးတဲ့။" ေနာက္ျပီးက်ေတာ္နားထဲကို တိုး၀င္လာတဲ့စကားေလးက "သား ေက်ာင္းသြားတက္ရင္ေရေတြဘာေတြသြားမကူးနဲ႕ေနာ္တဲ့"................................။ ၾကုဳိုးစားပါဦးမည္။